1400 Ł życie bez oszczędzania

Jestem care support worker Natalia w charakterze opiekuna osób upośledzonych psychicznie pracuje od kilku miesięcy. Zajęcie do łatwych nie należy, ale daje stosunkowo wysokie zarobki i perspektywę rozwoju zawodowego. Polka do St. Luke's Hospital Group, prywatnej organizacji prowadzącej ośrodki dla osób z tzw. Mental Health Issues i Learning Disabilities trafiła dzięki rekomendacji swojego znajomego, który już tam pracował. Nic nie odbyło się jednak po znajomości, dziewczyna musiała przejść przez normalny proces rekrutacji, tym bardziej, że nie miała w ogóle doświadczenia w tego rodzaju pracy. - Przeprowadzono ze mną rozmowę kwalifikacyjną, oczywiście po angielsku - wspomina Natalia. - Zadawali rozmaite pytania, ale sprawdzali przede wszystkim, czy w ogóle nadaję się do tej pracy i mam ku temu predyspozycje psychiczne.

Obowiązkowy kurs samoobrony

Bo te ostatnie są tutaj konieczne. Pacjenci są różni, a nierzadko muszą być pod stałą opieką, gdyż stanowią zagrożenie sami dla siebie i dla otoczenia. - Zdarzają się samookaleczenia lub napadanie na opiekunów - opowiada Polka. - A jeśli taka osoba cię uderzy, to nie lekko, ale z całej siły. Dlatego wszyscy pracownicy szpitala biorą udział w kursie samoobrony, a także noszą przy sobie tzw. guardiany, czyli małe podręczne alarmy, by w razie napaści wezwać ochronę. Zadaniem care support workera jest organizacja czasu wolnego pacjenta. I - co istotne - nie tylko w ośrodku, ale również poza nim. - Z naszymi podopiecznymi jeździmy na zakupy, basen, chodzimy nawet do restauracji - wylicza Natalia. - Wszystko po to, by funkcjonowali w miarę normalnie, a przez to również nie byli agresywni. Ale niestety nie da się ukryć, że większość tych ludzi jest przewlekle chora, m.in. na autyzm czy schizofrenię, i nigdy nie wyjdzie z choroby. Można jedynie złagodzić jej objawy.

Są jednak i plusy pracy z podobnymi pacjentami. Cechują się oni bowiem normalną sprawnością fizyczną i w większości samodzielnością (Polka pracuje na oddziale osób w wieku 19-60 lat). Odchodzą więc obowiązki, które kojarzą się z pracą w charakterze opiekuna jak karmienie, mycie czy pomoc w korzystaniu z toalety.

Warunki pracy

Natalia pracuje w systemie zmianowym. Idzie do ośrodka na osiem godzin od rana lub po południu (w tym jest półgodzinna przerwa). Oprócz tego ma nocki po 12 godzin. Jej podstawowe wynagrodzenie to ok. 6,75 Ł na godzinę brutto, a po przepracowaniu 150 godzin miesięcznie stawka wzrasta do 9 Ł. - W sumie zarabiam jakieś 1400 Ł na rękę - podlicza dziewczyna. - A to wystarcza na wygodne życie bez specjalnego oszczędzania. Wspólnie z chłopakiem, który z kolei pracuje w branży spożywczej, wynajmują dwusypialniany dom z małym ogrodem w miejscowości Attleborough (jakieś 110 mil na północny-wschód od Londynu, hrabstwo Norfolk).

- Zdecydowaliśmy się na dom, bo chcemy tutaj ułożyć sobie życie i nie myślimy o tym, by oszczędzić jak najwięcej na powrót do Polski - wyjaśnia Natalia. - Ale można mieszkać taniej. St. Luke's Hospital Group oferuje swoim pracownikom zakwaterowanie za 300 Ł miesięcznie. Plany na przyszłość Polka wiąże swoją przyszłość nie tylko z Anglią, ale również z pracą w opiece. - Nie ukrywam, care worker wcale nie ma lekko - wyznaje Natalia. - Dlatego robię teraz NVQ po to, by podjąć na Wyspach studia związane z opieką. Dzięki temu będę mogła awansować i przejść do pracy biurowej.

NVQ (National Vocational Qualifications) to dokument potwierdzający kwalifikacje związane z danym zawodem, oparty na umiejętnościach. Uzyskuje się go poprzez cykl szkoleń pod nadzorem osoby obserwującej i egzaminującej kandydata (asesor). - W moim przypadku szkolenie potrwa około pół roku, jak na razie pierwszy miesiąc mam za sobą. Wszystko odbywa się w miejscu pracy, ale dodatkowo w domu trzeba rozwiązywać różne testy - mówi Polka. A wyższe kwalifikacje oznaczają - oprócz awansu - wyższe zarobki...

Milena Waldowska