IDMPL (IDM): Informacja o wydaniu przez Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział IX Gospodarczy, postanowienia oddalającego wniosek o zabezpieczenie powództwa - raport 11

Raport bieżący nr 11/2013

Podstawa Prawna:
Art. 56 ust. 1 pkt 1 Ustawy o ofercie - informacje poufne

Zarząd Domu Maklerskiego IDM S.A. (dalej: DM IDMSA), niniejszym przekazuje do publicznej wiadomości, że w dniu 15 maja 2013 r. otrzymał postanowienie wydane przez Sąd Okręgowy

w Krakowie, Wydział IX Gospodarczy, oddalające wniosek Piotra Nawary o zabezpieczenie powództwa, o którym DM IDMSA informował w raporcie bieżącym nr 1/2013 w dniu 10 stycznia 2013 r. Mając na uwadze wcześniejsze postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie, Wydziału

I Cywilnego oddalające inny wniosek o zabezpieczenie w tej sprawie, o czym DM IDMSA informował w raporcie bieżącym 9/2013 z dnia 27 marca 2013 r., merytorycznie zostały rozpoznane i oddalone wszystkie wnioski o zabezpieczenie związane z tym powództwem.

W ocenie Sądu, skumulowanie w pozwie przez Piotra Nawarę roszczeń o uchylenie Uchwały nr 3 i 4 NWZ DM IDMSA z 18 września 2012 r. oraz o stwierdzenie nieważności tych uchwał "dowodzi niekonsekwencji powoda, który raz uważa że z przyczyn ustawowo doniosłych akt w postaci uchwały jest nieważny, by następnie twierdzić, że jakkolwiek jest on ważny to jednak niezbędne jest jego wyeliminowania z prawnego obrotu w drodze uchylenia. (…) Nie sposób zatem nie zauważyć konkurencyjności obu twierdzeń (causa petendii) powoda w sytuacji, w której celem postępowania sądowego jest wyeliminowania konfliktu między stronami przez wydanie orzeczenia, a nie wyeliminowaniu samej wątpliwości powódki. (…) Już z powyższego wynika, że sam powód ma wątpliwości co do oceny poprawności zaskarżonych uchwał. Taka sytuacja nie może pozostać bez wpływu na ocenę wniosku o zabezpieczenie, w kontekście podstaw wymaganych dla zabezpieczenia, który w swoim żądaniu był zmieniany, uzupełniany bądź łączył się z nowym sposobem zabezpieczenia bądź jak to określił Sąd Apelacyjny w Krakowie postanowieniem z 14 marca 2012 roku »mnożeniem zabezpieczeń«”.

Odnosząc się do wniosku w przedmiocie zabezpieczenia uchwały nr 3, Sąd stwierdził, iż "podlega umorzeniu, albowiem stał się on bezprzedmiotowy podobnie jak powództwa w zakresie roszczeń co do uchwały nr 3. Uchwała została podjęta 18 września 2012 roku a wobec jej nie zgłoszenia do sądu rejestrowego po upływie sześciu miesięcy od dnia jej powzięcia, stała się bezprzedmiotowa / art. 431 par 4 ksh/”.

W związku zarzutami powoda, jakoby uchwały nr 4 i 3 zostały podjęte z naruszeniem prawa

w związku z podpisaniem opinii o wyłączeniu prawa poboru przez jednego z dwóch członków zarządu, Sąd zauważył, że treść tych opinii została przedstawiona na walnym zgromadzeniu. "Zdaniem sądu zgodnie z art. 433 par. 2 ksh [Zarząd] ma przedstawić opinię pisemną i taka czego powód nie kwestionuje została przedstawiona. (…) Jedyny wymóg jaki się stawia takiej opinii to konieczność przestawienia jej na piśmie. Wykładnia językowa art. 433 par 2 ksh i art. 19 ksh w żaden sposób nie prowadzi do wniosku, że opinia ma być podpisana przez wszystkich członków zarządu (…).”

Sąd wskazał, iż Piotr Nawara nie podniósł żadnych okoliczności co do naruszenia statutu oraz stwierdził, że "treść przedmiotowej uchwały nie ma elementu pokrzywdzenia powoda. Z kolei wyrażoną w art. 20 ksh zasadę jednakowego traktowania udziałowców spółki kapitałowej w takich samych okolicznościach wyłączył (…) art. 23 ustawy o obligacjach (…). Brak już tylko tej jednej przesłanki (pokrzywdzenia wspólnika) prowadzi do uznania żądania uchylenia uchwały za bezpodstawne, bowiem konieczne jest wystąpienie co najmniej dwóch przesłanek łącznie.”

Sąd nie podzielił zarzutów Piotra Nawary, jakoby uchwały zostały podjęte z naruszeniem dobrych obyczajów poprzez zwołanie Walnego Zgromadzenia na godzinę 8.00 rano wskazując, że po pierwsze na tym Walnym Zgromadzeniu frekwencja akcjonariuszy była jedną z największych w historii, a po drugie, że "nie jest możliwe przy tej liczbie akcjonariuszy zwołanie zgromadzenia w sposób »bezkolizyjny dla wszystkich«”. Ponadto Sąd trafnie skonkludował iż zagadnienie to "w przypadku powoda jest o tyle nie istotne, że jest mieszkańcem Krakowa, gdzie obrady się odbywały.

W konsekwencji powyżej powołanych twierdzeń Sądu i innych argumentów wskazanych w uzasadnieniu Sąd uznał, że roszczenie o uchylenie bądź stwierdzenie nieważności uchwały nr 4 nie zostało uprawdopodobnione i oddalił wniosek o zabezpieczenie w żądanym przez Piotra Nawarę zakresie.