WSA: Organ podatkowy musi udowodnić, że poczta doręczyła decyzję

WSA w Gdańsku rozstrzygał sprawę, w której według organu podatkowego podatnik spóźnił się z wniesienie odwołania od decyzji urzędu skarbowego. Powołał się on na przepisy Ordynacji podatkowej regulujące zasady doręczeń w sytuacji, gdy podatnik dwukrotnie nie odbiera awizowanej do niego przesyłki. Zgodnie z art. 150 Ordynacji podatkowej w razie niemożności doręczenia pisma co do zasady poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej, w ty czasie adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w określonym miejscu czyli. w placówce pocztowej. Jeżeli, mimo dwukrotnego zawiadomienia, adresat nie odbierze pisma, uważa się, że zostało mu ono doręczone 14 dnia przechowywania go na poczcie. Jednak w złożonej skardze zarzucono Izbie Skarbowej naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 150 i art. 228 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, poprzez bezzasadne przyjęcie, że nastąpiło skuteczne doręczenie skarżącemu decyzji organu pierwszej instancji.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego kluczowe znaczenie w przedmiotowej sprawie, ma ustalenie kiedy nastąpiło doręczenie decyzji.

Zastępczy sposób doręczenie w postępowaniu podatkowy został uregulowany przez ustawodawcę przepisem art. 150 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z jego treścią w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149 - w przypadku doręczania pisma przez pocztę - poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej (§ 1 pkt 1). Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1, przy czym powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni (§ 1a). Zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Z treści potwierdzenia odbioru, które powraca do nadawcy, czyli do organu podatkowego, winny zatem wyraźnie wynikać następujące okoliczności: przyczyny niemożności doręczenia w trybie art. 148 § 1 lub art. 149 Ordynacji podatkowej, fakt zawiadomienia adresata o przesyłce, fakt powtórnego zawiadomienia po upływie 7 dni od daty złożenia pisma w placówce pocztowej (w urzędzie gminy), informacja, że zawiadomienia o przesyłce zostały każdorazowo umieszczone w miejscach wskazanych w art. 150 § 2 Ordynacji podatkowej.

Dla uznania, że decyzja została skutecznie doręczona w trybie art. 150 Ordynacji podatkowej konieczne jest wykazanie przez organ administracji, że placówka pocztowa zawiadomiła adresata w sposób niebudzący wątpliwości o nadejściu pisma i miejscu, gdzie może je odebrać (przykładowo wyrok NSA z 31 stycznia 2006 r., sygn. I FSK 565/05 oraz postanowienie NSA z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. I FZ 420/10).

W przedłożonych przed Sądem aktach sprawy znajdowała się, co prawda przesyłka zawierająca decyzję organu pierwszej instancji, którą pozostawiono na okres 14 dni do dyspozycji adresata w Urzędzie Pocztowym. Widniała na niej również informacja o powtórnym awizowaniu, a także o zwrocie przesyłki, jako niepojętej w terminie. Zabrakło jednak jakiejkolwiek adnotacji o miejscu pozostawieniu zawiadomienia o doręczeniu pisma.

Z tego też powodu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w uzasadnieniu podkreślił, że w takiej sytuacji nie sposób przyjąć, że organ podatkowy wykazał, iż placówka pocztowa zawiadomiła adresata w sposób niebudzący wątpliwości o nadejściu pisma i miejscu, gdzie może je odebrać. A w konsekwencji, bez uprzedniego wyjaśnienia tej kwestii przez organ podatkowy, przedwczesne jest przyjęcie, że doszło do skutecznego doręczenia skarżącemu decyzji organu pierwszej instancji, a co za tym idzie stwierdzenie, że odwołanie zostało wniesione z uchybieniem terminu.

Marcin Parulski

Konsultant w Departamencie Doradztwa Podatkowego Małopolskiego Instytutu Studiów Podatkowych w Krakowie

^{Artykuł ma charakter jedynie informacyjny i stanowi publikację zainspirowaną treścią artykułów prasowych, interpretacji organów podatkowych i orzeczeń sądów administracyjnych. Nie stanowi porady ani opinii podatkowej czy prawnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 i art. 31 ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 1996 r. Nr 102, poz. 475, ze zm.) i jest odzwierciedleniem poglądów wyrażanych przez autorów publikacji. Małopolski Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o. nie bierze odpowiedzialności za ewentualne skutki podejmowanych decyzji na ich podstawie.}