DROP (DRP): Uchylenie decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Warszawie za 2006 rok - raport 10

Raport bieżący nr 10/2014

Podstawa Prawna:
Art. 56 ust. 1 pkt 2 Ustawy o ofercie - informacje bieżące i okresowe

Zarząd DROP S.A. z siedzibą w Warszawie ("Spółka”) informuje, iż 9 kwietnia 2014 r. otrzymał decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 marca 2014 r. ("Decyzja”).

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanowił uchylić w całości decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Warszawie z 28 sierpnia 2012 r. dotyczącą rozliczeń podatku VAT za 2006 r.

W uzasadnieniu Decyzji Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził między innymi, że:

"Naruszenie przepisów postępowania sprawiło, że w zakresie zakupów udokumentowanych zakwestionowanymi fakturami nie został ustalony w sposób należyty stan faktyczny sprawy, co rodzi konieczność uchylenia zaskarżonej decyzji.”

Postępowanie kontrolne w DROP S.A. prowadzone było przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Warszawie od 19 września 2008 r. do 28 sierpnia 2012 r. (1423 dni).

Dyrektor Izby Skarbowej przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia do Urzędu Kontroli Skarbowej w Warszawie.

Ponownie rozpatrując sprawę DROP S.A. za 2006 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Warszawie powinien uwzględniać najnowsze, korzystne dla polskich podatników orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w szczególności postanowienia w sprawie C-563/11 Forvards z 28 lutego 2013 r. oraz C-33/13 Marcin Jagiełło z 6 lutego 2014 r.

W postanowieniu w sprawie C-33/13 Marcin Jagiełło Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej 6 lutego 2014 r. wskazał, że:

"Szóstą dyrektywę Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienioną dyrektywą Rady 2001/115/WE z dnia 20 grudnia 2001 r., należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ona temu, aby podatnikowi odmówiono prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej należnego lub zapłaconego z tytułu towarów otrzymanych przez niego, na tej podstawie, iż biorąc pod uwagę przestępstwa lub nieprawidłowości, jakich dopuścił się wystawca faktury dotyczącej tej dostawy, uznaje się, że nie została ona rzeczywiście dokonana przez rzeczonego wystawcę, chyba że zostanie wykazane na podstawie obiektywnych przesłanek – bez wymagania od podatnika podejmowania czynności sprawdzających, które nie są jego zadaniem – iż podatnik ten wiedział lub powinien był wiedzieć, że wskazana dostawa wiąże się z przestępstwem w dziedzinie podatku od wartości dodanej, co ustalić powinien sąd odsyłający.”