SERINUS (SEN): Przygotowania do testów odwiertu Uskok Lukut-1 w Brunei - raport 70

Raport bieżący nr 70/2013

Podstawa Prawna:
Inne uregulowania

Na postawie art. 62 ust. 8 ustawy z dnia 29 lipca 2005 o ofercie publicznej [...] Kierownictwo Serinus Energy Inc. ("Serinus", "Spółka”) informuje, że w Kanadzie za pośrednictwem systemu SEDAR przekazywana jest informacja , że Spółka wykonała odwiert kierunkowy Uskok Lukut-1 ("LKU-1”) o całkowitej długości 2.137 m (długość wzdłuż osi otworu, "MD”). W odwiercie zainstalowano na poziomie 2.120 metrów 4,5-calowe rury okładzinowe, po tym jak natrafiono na wysokie ciśnienie w formacji i gaz. Spółka prowadzi obecnie przygotowania do testów tego odwiertu.

W odwiercie Uskok Lukut-1, gdy średnica wykonywanego otworu wiertniczego miała 6”, doszło do skokowego zwiększenia prędkości mechanicznej wiercenia (tzw. drilling break), które rozpoczęło się na poziomie około 2.131 metrów MD (czyli 1.773 m całkowitej głębokości, liczonej jako odległość pionowa od poziomu morza do dna otworu - "TVDss”) i trwało do osiągnięcia 2.137 metrów MD, przy czym ostatnie 3 metry okazały się być czystym piaskiem. Nastąpił znaczny wzrost ciśnienia i znaczny napływ gazu, w wyniku czego przez kilka godzin spalano gaz na powierzchni. W efekcie ciężar właściwy płuczki został zwiększony do 17,7 funtów na galon ("ppg”), aby zweryfikować wartość ciśnienia w formacji wyliczonego na 5.366 funtów na cal sześcienny ("psi”). W związku z tym, że ciśnienie to znacznie przekraczało wartości zakładane w formacji oraz z uwagi na ograniczenia związane ze sprzętem, Spółka uznała, że nie jest w stanie dłużej w sposób bezpieczny prowadzić prac wiertniczych przy odwiercie LKU-1, i w związku z powyższym zainstalowano rury okładzinowe o średnicy 4,5-cala, aby umożliwić przeprowadzenie programu testów odwiertu. Pierwotnie planowana długość odwiertu LKU-1 miała wynosić 2.959 metrów MD, a głębokość - 2.410 metrów TVDss.

Zalegająca na poziomie poniżej 1.100 metrów MD sekcja w odwiercie LKU-1 nie była wcześniej spenetrowana przez żaden odwiert lądowy w Brunei. Spółka uważa, że skokowe zwiększenie prędkości mechanicznej wiercenia na poziomie 2.131 metrów MD odpowiada szczytowi sekwencji piaskowca turbidytowego (prawdopodobnie "strefy zielonej”), stanowiącego cel drugorzędny odwiertu. Zalegający głębiej zasadniczy cel odwiertu (tzw. “strefa czerwona”), który Spółka spodziewała się zastać na poziomie 2.402 metrów MD, nie został jeszcze spenetrowany. Jak wskazują badania sejsmiczne strefa czerwona jest znacznie cieńszą i bardziej rozległą sekwencją piaskowca turbidytowego niż ta w strefie zielonej.

Na głębokości od 1.700 metrów do 2.137 metrów MD odwiert przeszedł przez dwa interwały piaskowca, które jak się przypuszcza w oparciu o wskazania ropy w zwiercinach oraz pojawianie się gazu w trakcie wierceń i/lub w obrazowaniu elektrooporowym, zawierają węglowodory. Pierwszy z nich zalega na poziomie od 1.723 metrów do 1.725,5 m MD, a drugi – od 2.131 metrów do 2.137 metrów MD.

Dodatkowo zaobserwowano generalny trend zwiększającej się zawartości iłów i/lub piasków, począwszy od poziomu około 1.865 metrów i ciągnący się do poziomu 2.137 metrów MD (łączna miąższość 272 metrów). Napotkane w tej sekcji łupki kwarcowe/ilaste również wydają się być wypełnione węglowodorami, ze wzrastającą zawartością C1 do C5, stwierdzoną w trakcie wierceń. Odczyty łącznej zawartości gazu stale wzrastały w takcie wierceń, od średniej 10-metrowej wynoszącej 0,49 proc. na poziomie 1.700 metrów MD, do od średniej 10-metrowej wynoszącej 8,1 proc. na poziomie 2.110 metrów MD. Najwyższy odczyt gazu razem wynosił 47 proc. na głębokości 2.136,50 metrów MD, tj. w obszarze, gdzie wystąpiło wyżej opisane skokowe zwiększenie prędkości mechanicznej wiercenia. Wskazania dla gazu C1 stale rosły, od średniej 10-metrowej wynoszącej 3.150 ppm (ang. parts per million – jednostka stężenia) na głębokości 1.700 metrów MD do średniej 10-metrowej wynoszącej 58.000 ppm dla 2.110 metrów MD. Najwyższe odczyty gazu C1 wyniosły 332.000 ppm na głębokości 2.136,50 m MD. Ze względu na wzrastające ciśnienie, któremu towarzyszą wskazania gazu, cienka strefa łupków ilastych stanowi potencjalny cel do badań testowych.

Mimo, że odwiert nie był w stanie przejść w całości przez obszar zaliczany do strefy zielonej, to obecność dwóch dobrej jakości zbiorników piaskowcowych w obrębie zinterpretowanych głęboko zalegających łupków sugeruje, że model geologiczny docelowych piaskowców turbidytowych jest właściwy.

Program testów jest planowany tak, aby przeprowadzić łącznie do trzech testów, z których pierwszym będzie test piaskowcowego interwału w strefie szybkiego wiercenia poniżej 2.131 metrów MD. W zależności od wyników pierwszego testu zostanie podjęta decyzja co do kontynuowania lub modyfikacji programu testów.

Niniejszy tekst stanowi tłumaczenie wybranych części informacji prasowej powstałej oryginalnie w języku angielskim udostępnionej publicznie przez Spółkę na terytorium państwa jej siedziby, która w pełnej treści jest dostępna w języku angielskim na stronie internetowej www.sedar.com po wpisaniu nazwy Spółki pod adresem: http://www.sedar.com/search/search_form_pc_en.htm. Ponadto tłumaczenie pełnej treści informacji prasowej dostępne jest na stronie internetowej www.serinusenergy.com