Niezdolność na przełomie roku

Świadczenie to jest finansowane ze środków własnych pracodawcy. Zdarza się jednak, że pracodawca wypłaca je za znacznie mniej lub więcej dni niż powinien. Dlatego też warto przypomnieć, w jaki sposób ustala się liczbę dni przysługującego pracownikowi wynagrodzenia chorobowego.

Pracownik, który stał się niezdolny do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, za pierwsze 33 dni tej niezdolności w danym roku kalendarzowym zachowuje prawo do wynagrodzenia chorobowego. Stanowi o tym art. 92 Kodeksu pracy (Dz. U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.). Począwszy od 34. dnia niezdolności do pracy w roku kalendarzowym pracownikowi przysługuje prawo do zasiłku chorobowego finansowanego ze środków Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

W ciągu całego roku

Okres 33 dni niezdolności do pracy, za które pracownikowi przysługuje wynagrodzenie chorobowe, ustala się sumując poszczególne okresy niezdolności do pracy w roku kalendarzowym, nawet jeśli między nimi występują przerwy i jeśli pracownik w danym roku kalendarzowym był zatrudniony u więcej niż jednego pracodawcy.

Przykład 1

Pracownica w 2007 r. chorowała w następujących okresach:

- od 16 do 22 stycznia 2007 r. - 7 dni,

- od 1 do 14 marca 2007 r. - 14 dni oraz

- od 4 do 17 grudnia 2007 r. - 14 dni.

W związku z powyższym przysługiwały jej następujące świadczenia:

za styczniową i marcową niezdolność do pracy oraz za okres od 4 do 15 grudnia 2007 r. - wynagrodzenie chorobowe (7 + 14 + 12 = 33 dni), za okres od 16 do 17 grudnia 2007 r. - zasiłek chorobowy.

Przykład 2

Pracownik zatrudniony na umowę o pracę od 1 lipca 2007 r. stał się niezdolny do pracy w okresie od 10 do 14 grudnia 2007 r. Ze świadectwa pracy wynika, że w poprzednim zakładzie pracy ubezpieczony miał wypłacone wynagrodzenie chorobowe za okres 30 dni - od 1 do 30 marca 2007 r. W związku z tym obecny pracodawca nie liczył tych 33 dni od nowa, tylko wypłacił wynagrodzenie chorobowe za okres brakujących do limitu (w 2007 r.) 3 dni, tj. od 10 do 12 grudnia br. Za pozostałą część niezdolności do pracy, tj. od 13 do 14 grudnia br. pracownikowi przysługiwał zasiłek chorobowy.

W przypadku gdy pracownik w ciągu roku kalendarzowego podejmie dodatkowe zatrudnienie, do okresu 33 dni niezdolności do pracy, w którym zachowuje prawo do wynagrodzenia, wliczone zostają również okresy wypłaty tego wynagrodzenia przed podjęciem dodatkowego zatrudnienia.

Przykład 3

Pracownik zatrudniony od 1 stycznia 2006 r. na 3/4 etatu był niezdolny do pracy od 8 do 28 maja 2007 r. (21 dni). Za okres ten otrzymał wynagrodzenie chorobowe z art. 92 Kodeksu pracy. W trakcie roku - 1 listopada 2007 r. - pracownik ten podjął dodatkowe zatrudnienie na 1/4 etatu u innego pracodawcy. W okresie od 4 do 28 grudnia br. ponownie zachorował. Ponieważ w tym roku otrzymał już wynagrodzenie za okres niezdolności do pracy w wymiarze 21 dni, obaj pracodawcy wypłacili mu wynagrodzenie chorobowe za pozostałe 12 dni tj. od 4 do 15 grudnia br. Od 16 grudnia pracownikowi w obu firmach przysługiwał zasiłek chorobowy.

Kłopotliwy przełom roku

Jednak w praktyce pracodawcom najwięcej problemów stwarza ustalenie okresu, za który przysługuje wynagrodzenie za czas choroby, w przypadku, gdy niezdolność do pracy przypada na przełomie dwóch lat.

Otóż, możemy tu mieć do czynienia z dwoma sytuacjami, które należy rozróżnić.

I sytuacja

Jeżeli nieprzerwana niezdolność do pracy z powodu choroby przypada na przełomie roku kalendarzowego, a w dniu 31 grudnia pracownik ma prawo do wynagrodzenia na podstawie art. 92 Kodeksu pracy, od 1 stycznia pracownikowi temu nadal przysługuje wynagrodzenie. Okres 33 dni, za który w nowym roku kalendarzowym przysługuje wynagrodzenie, powinien być liczony od 1 stycznia.

Przykład 4

Pracownik z długoletnim stażem otrzymał zaświadczenie lekarskie ZUS ZLA na okres od 3 grudnia 2007 r. do 1 marca 2008 r. (90 dni). Ponieważ jest to jego pierwsza w tym roku niezdolność do pracy, przysługuje mu wynagrodzenie chorobowe za okres:

- od 3 do 31 grudnia 2007 r., tj. za 29 dni (na 2007 r.) oraz

- od 1 stycznia do 2 lutego 2008 r., tj. za 33 dni (na 2008 r.).

Od 3 lutego 2008 r. pracownik ten powinien otrzymać zasiłek chorobowy.

II sytuacja

Jeżeli nieprzerwana niezdolność do pracy przypada na przełomie roku kalendarzowego, a w dniu 31 grudnia pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego, od 1 stycznia przysługuje mu nadal zasiłek chorobowy za cały okres tej nieprzerwanej niezdolności do pracy.

Przykład 5

Pracownik (zatrudniony od 1 stycznia 1999 r.) w 2007 r. otrzymał następujące świadczenia chorobowe:

- od 3 do 16 kwietnia 2007 r. - 14 dni wynagrodzenia chorobowego,

- od 10 do 23 maja 2007 r. - 14 dni wynagrodzenia chorobowego.

Na początku grudnia br. pracownik ten przyniósł kolejne zwolnienie - na okres od 5 grudnia 2007 r. do 2 lutego 2008 r. (60 dni). W związku z powyższym ubezpieczony ten otrzyma:

- od 5 do 9 grudnia 2007 r. - 5 dni wynagrodzenia chorobowego, co z poprzednimi wypłatami daje w sumie 33 dni na 2007 r. (14 + 14 + 5 = 33 dni),

- od 10 grudnia 2007 r. do 2 lutego 2008 r. - zasiłek chorobowy.

Załóżmy, że po ?chorobowym? pracownik wróci do pracy i po jakimś czasie ponownie zachoruje, np. od 4 czerwca do 19 lipca 2008 r. Wówczas pracodawca zobowiązany będzie wypłacić mu za 33 dni niezdolności do pracy wynagrodzenie za czas choroby na 2008 r. (od 4 czerwca do 6 lipca 2008 r.), a następnie (od 7 lipca 2008 r.) zasiłek chorobowy.

Inni uprawnieni do wynagrodzenia chorobowego

Na takich samych zasadach jak pracownicy, prawo do wynagrodzenia przewidzianego w art. 92 Kodeksu pracy, mają osoby wykonujące pracę nakładczą oraz osoby odbywające służbę zastępczą. Pozostali ubezpieczeni nie mają prawa do wynagrodzenia chorobowego, a zatem zasiłek chorobowy przysługuje im od pierwszego dnia niezdolności do pracy.

autor: Bożena Dziuba