Kto ma szanse na umowę na czas nieokreślony?

praca

Piątek, 6 listopada 2009 (05:00)

Czy w związku z wejściem w życie przepisów ustawy antykryzysowej zmieniły się zasady zawierania umów o pracę na czas określony? Czy w dalszym ciągu trzecia umowa na czas określony przekształci się w umowę na czas nieokreślony?

Przepisy ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców, nie znajdują, co do zasady, zastosowania do wszystkich przedsiębiorców. Wskazane przez ustawę sposoby na walkę z kryzysem dotyczą w szczególności tych, którzy spełnili łącznie następujące warunki:

zanotowali po dniu 1.07.2008 r. w ciągu kolejnych 3 miesięcy spadek obrotów gospodarczych, nie mniej niż o 25 proc., w stosunku do tych samych 3 miesięcy w okresie 1.07.2007-30.06.2008 r.;

nie mają zaległości podatkowych, składkowych w zakresie ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (z wyjątkiem sytuacji wskazanych przez ustawę);

nie spełniają przesłanek do ogłoszenia upadłości;

w dniu 1.07.2008 r. nie znajdowali się w trudnej sytuacji ekonomicznej;

opracowali program naprawczy, uprawdopodobniający poprawę kondycji finansowej przedsiębiorcy;

nie korzystali z pomocy publicznej na wyposażenie lub doposażenie stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego z FP albo od wydania decyzji o udzieleniu takiej pomocy minęło co najmniej 12 miesięcy;

uzyskali zaświadczenie potwierdzające spełnienie powyższych warunków.

Zgodnie z przepisami, przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna, jednostka organizacyjna niebędącą osobą prawną, której osobna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Przedsiębiorcami są również wspólnicy spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Jeżeli przedsiębiorca spełnia wskazane warunki, jest uprawniony do stosowania wszystkich rozwiązań zawartych w powołanej na wstępie ustawie. Niezależnie od tego, niektóre jej zapisy znajdują zastosowanie do wszystkich przedsiębiorców w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej; dotyczy to m.in. regulacji zmieniających ogólne zasady dotyczące zawierania umów na czas określony.

Kodeks pracy w art. 25¹ wskazuje, że zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony jest równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy na czas nieokreślony, jeżeli poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę o pracę na czas określony na następujące po sobie okresy, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy nie przekroczyła 1 miesiąca.

Zgodnie z przepisami ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców, okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, jak również łączny okres zatrudnienia na podstawie kolejnych umów o pracę na czas określony między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 24 miesięcy. Należy przy tym pamiętać, że przez kolejną umowę na czas określony należy rozumieć umowę zawartą w okresie do 3 miesięcy od momentu rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy zawartej na czas określony.

Ustawa przewiduje, że wskazane powyżej reguły znajdują zastosowanie do umów zawartych na czas określony trwających w dniu jej wejścia w życie, tj. 22.08.2009 r. W stosunku do tych umów wyłączone zostało stosowanie przepisów nakazujących traktowanie trzeciej z kolei umowy na czas określony, zawartej w określonych przez Kodeks pracy odstępach czasu, jako równoznacznej w skutkach prawnych z umową na czas nieokreślony (art. 251 § 1 K.p.).

Ograniczenia w zatrudnieniu pracowników na podstawie umów o pracę na czas określony obowiązują nie dłużej niż do 31.12.2011 r. Nie znajdują one zastosowania do umów zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy, tj. zawartych najpóźniej do dnia 21.08.2009 r., których termin rozwiązania przypada po 31.12.2011 r. Takie kontrakty rozwiązują się we wskazanym w nich dniu. Przepisy ustawy przewidują jednocześnie, że do umów terminowych trwających w dniu 1.01.2012 r. przepisy art. 25¹ K.p. będą miały zastosowanie.

Reasumując, należy wskazać, że powyższe rozwiązania skutkują ograniczeniami czasowymi w zakresie zawierania kolejnych umów o pracę na czas określony trwających do dnia 31.12.2011 r. Do tej daty zatrudnienie na podstawie umowy o pracę na czas określony, łącznie z poprzednimi umowami terminowymi, nie może przekroczyć 24 miesięcy. Jeśli więc umowa terminowa ustalająca dwuletni okres zatrudnienia została zawarta z pracownikiem przed dniem wejścia w życie przepisów ustawy i ulegnie rozwiązaniu do dnia 31.12.2011 r., zawarcie kolejnej umowy z tym pracownikiem na czas określony nie jest możliwe, gdyż przekroczyłoby to limit 24 miesięcy.

Wyjątek stanowi sytuacja, w której pomiędzy umowami nastąpiłaby minimum trzymiesięczna przerwa. Zawieszenie obowiązywania art. 25¹ K.p. w stosunku do umów terminowych zawieranych na wskazanych powyżej warunkach powoduje, że pracodawca może zawierać z pracownikami więcej niż trzy umowy na czas określony, pamiętając jednak, że łączny czas ich obowiązywania nie może przekroczyć 24 miesięcy.

Podstawa prawna:

Ustawa z dn. 1.07.2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców - Dz.U. Nr 125, poz. 1035.
Ustawa z dn. 2.07.2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej - tekst jedn. Dz.U. z 2007r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.

Szukasz pracy? Przejrzyj oferty w naszym serwisie

Czytaj również:

Co z umowami na czas określony po wejściu w życie ustawy antykryzysowej?

Kiedy umowy o pracę bez limitu czasowego?

Kogo dotyczy zakaz zwalniania?