Jak i gdzie Polacy szukają pracy?
Według badania CBOS, wśród Polaków dominuje opinia, że przy poszukiwaniu pracy - obok dobrego wykształcenia, zawodu i doświadczenia - szczególnie pomocne są znajomości, układy i powiązania. Uważa tak niemal 60 proc. z nas.
Niestety, skuteczność protekcji potwierdza się w praktyce. Z deklaracji pracujących Polaków z 2003 roku wynika, że ponad jedna trzecia (35 proc.) badanych znalazła zatrudnienie dzięki sieci kontaktów społecznych. Do 25 proc. osób propozycja pracy trafiła mimo niepodejmowania jakiejkolwiek aktywności w jej poszukiwaniu, a co piąty pracownik znalazł zatrudnienie poprzez samodzielne zgłoszenie się do pracodawcy. Doświadczenie osób pracujących wskazuje, że mniej skuteczne okazały się takie metody jak: samozatrudnienie (15 proc.), odpowiadanie na ogłoszenia (11 proc.) czy korzystanie z ofert rejonowego urzędu pracy (9 proc.).
W kwestii poszukiwania pracy jesteśmy narodem bardzo nietypowym. W krajach Europy Zachodniej poprawa sytuacji na rynku pracy skłania pracowników do większej mobilności zawodowej. W polskich warunkach sytuacja wygląda inaczej. Wzrost płac oraz spadek bezrobocia demotywują pracujących Polaków do zmiany pracy. Do kariery zawodowej podchodzimy bardzo zachowawczo. Pomimo poprawiających się wskaźników i większej dostępności zatrudnienia, boimy się podejmowania wyzwań, widma bezrobocia czy stresu związanego ze zmianą. Skłonność do poszukiwania bardziej atrakcyjnej pracy kończy się wraz z podwyżką wynegocjowaną u dotychczasowego pracodawcy.
Tym, co motywuje osoby zatrudnione do zmiany pracy są lepsze warunki finansowe. Znacznie mniejsze znaczenie ma obawa przed utratą obecnego stanowiska czy chęć znalezienia stałej posady. Inny wymiar ma poszukiwanie pracy przez bezrobotnych. Dla wielu z tych osób rozpoczęcie jakiejkolwiek pracy to swoiste "być lub nie być" dla ich rodzin i bieżącego utrzymania domu.
